KADER ELTUTAN

Eksilmiş bir dünyanın kıyısında bir yıl daha bitiyor.Savaşlar, acılar, ölümler, hüzünler, yoksulluklar, açlıklar, anlık mutlulukların ortasında...
Kendimizi, tükettiğimiz dünyada yaşamak için mücadele ederken buluyoruz.Kaçıncı yüzyılı göreceğimizi düşünürken, Noel Babanın getireceği hediyeleri, modern yaşadığımız evlerin bacasının olmadığını unutarak, bacalardan gelmesini bekliyoruz. Yine de umutları, mutlulukları yılbaşı ağaçlarımızın eteklerine bırakacağını varsayıyoruz.
Ve biz bunları düşünürken, yanı başımızda hangi sorumsuz liderlerin yapacağı kıyımlara şahit olacağız. Kaç tane Filistin tükenecek? Kaç tane Ukrayna'nın toprağı işgal edilecek? Kuzey Kore kaç füze denemesi yapıp bütün dünyayı tehdit edecek? Kaç tane Afrika daha sömürge yapılacak...
Bir gün gelecek, Mad Max filmlerindeki bitmiş bir dünyada bulacağız kendimizi ve bir tohuma muhtaç olup bir damla su için kilometrelerce yolları arşınlayacağız.Simpson Ailesi dizisinde anlatılanların dünyanın sonu için yazılmış bir senaryo olduğunu hâlâ çözmeye çalışacağız.
Oturduğumuz yerden yok oluşu izlemeye devam edeceğiz....
Belki de uzaylıların gelip bizi kurtaracağını ya da tamamen yok edeceğini düşleyeceğiz.
Bizi yok edenin kendimiz olduğunun bilincinde olmadan yok olup gideceğiz.
Çorak bir dünyaya bir gün gözümüzü açtığımızda, bing bang teorisiyle yeni bir dünyanın oluşmasını beklerken bulacağız kendimizi.
Dünyanın sonunu hazırladığımız bir yılı daha bitirdik.Nesli tükenmekte olan hayvanları hiç umursamadan yok etmeye devam edeceğiz.Toprağın bizim için yaşamın kendisi olduğunu farketmediğimiz nice yılları daha geçireceğiz.
Her gün onlarca ormanı yok edip bir avuç gölgeyi arar olacağız ve ağaçsız bir dünyada yağmur yağmasını bekleyeceğiz.
Bir damla suya muhtaç olacağız...
Dinozorların yaşadığı, ateşin bulunduğu, tekerleğin keşfedildiği çağları arar olacağız.Ah insan evladı sana verilen herşeyi tükettiğinin farkında değilsin.
Çocukları öldürüyorsun, toprağı tüketiyorsun, ağaçları kesiyorsun, hayvanların yaşam alanını elinden alıp gökdelenler dikiyorsun ve doğayı küstürüyorsun...
Kendi evreninizin kıymetini bilmeyip, başka evrenler olduğunu düşleyip, evrenlere olumlu mesajlar göndermeye devam ediyorsun.
O gönderdiğin olumlu mesajları kara delikler yutuyor...
Bir yıla daha yavaş yavaş değil hızlı bir şekilde tükenerek giriyorsun.Üretmenin, sevginin, barışın, paylaşmanın anlamını çözmeden yitip gideceksin.
Yaşamanın anlamını çözdüğümüz, yaratılışımızın  doğasına aykırı davranmadığımız ve sınırların olmadığı yeni bir dünya dileklerimle.Ben yine de evrene olumlu mesajlar gönderiyorum.Kara delik yutmamıştır umarım...
YAKARIŞ
Kaç cennet tükettin ellerinde
Kaç cennetten kovuldun
Hırslarının uğruna
Derste almadın insanoğlu...
Kaç mevsim soldurdun yüreğinde
Şakayıklar susuz kaldı kahkahalarında
Savaşıyorsun
Sevmiyorsun
Barışa küsmüş kalbin
Artık bir cennet yok seni alacak
Dünyada kilitli kalmışsın
Anahtarını o kirli ellerinle
Ateşlere sen atmışsın
Cenneti görmeyi düşlerken
Cehennemin dipsiz kuyularına
Özlem duyacaksın...
KADER ELTUTAN  Şiir "Periler ve Pervaneler" kitabımdan