NAZİFE YILMAZ

Kaldırım taşları yorgun ve mutsuz. Nice insanların üzerinde yürüdüğüne şahitlik etmişler. Dilsiz ve sağır olarak hep susmuşlar. Nelere şahitlik  etmişler neleri dinlemişler. Ne kadar gözyaşı akıtanların gözyaşını sahiplenmişler? Ne kadar kahkahaları mutlulukları dinleyip alkışlamışlar. Kaldırım taşları ne kadar cefakar fedakar olmuşlar. Karanlığı adınlık  için  çekmiş. Ne kadar güneş ışığında yanmışlar ne kadar ayın gölgesinde serinlemişler!

Yorgun ve bitkin her gecenin sabahını her sabahın bir akşamını her akşamın bir gecesini dinleyerek çok yorulmuslar. Nelere şahit olmuşlar?

Neleri kimisinin aşkına kimilerinin cinayetine kimilerinin hüzününe kimilerinin eğlencesine tanıklık etmişler. Ne kadar ezilmişler üzülmüşler ama yoruldum dememişler. Kaldırım taşları çilekeşler, mutluluklar sevinçler; gözyaşları hepsini bir arada taşıyorlar.Ne kadar güçlüsününüz teşekkürler bunca dünyanın yükünü bunca mutluluğunu bunca hüzününü sizden çok gören şahit olan yoktur!