NAZİFE YILMAZ

Yıllar sonra hasret cektiğim,özlediğim ilkokulu okuduğum köyüme gittim. 

Okulumuz hasar almış tabiri caizse virane olmuş, kapanmış üzerine kocaman bir kilit vurulmuştu. İçim yandı, gözlerim doldu yıllar öncesine daldım cıvıl cıvıl oynadığımız, koşuştuğumuz günler filim şeridi gibi önümde geçti. 
Taşımalı sistemle, olan çocukları ilçeye taşıyarak öğrenim görüyorlar.
Köyde yaşlı Amcalar teyzeler kalmıştı. Gençlerimiz büyük şehirlere taşınmışlar. Köylümüzün bir kısmı şehire taşınmış, eken yok, biçen yok, harman döven yok, bulgur kaynatan kadınlarımız yok, dibek  döven  yok, canım yanıyor... Oysaki de dibeğin  başında hem bulguru  döveridin,   hem orada güzel güzel türküler  maniler söylenirdi. 
Biliyormusun usta orada aşık olunurdu, gencler bir birine mektup yazar dibek dövmeye  gelirdiler,  dibek başına bir bahaneyle gelip yavuklusuna mektubu verirdiler, keçe tepilirdi, günlerce sürerdi, Türküler söylenirdi oyunlar oynanır. 
İçim yaniyor usta, at yarışı yapılırdı. Cirit atılırdı. Yayla şenlikleri yapılırdı. Yavuklular orada birbirlerine bakışırdı köyün güzelikleri eskilerde kalmış be usta..
Köyümden ayrılırken eski hasretle İçim yanarak göz yaşıyla ayrıldım. 
Ne yalan söyleyim bir daha bu acıyı bu kederi görememek, köyüme gelmemek üzere Ata yurdumdan ayrılıyorum. 
Güzel köyüm, köylüm kalın sağlıcakla....