ÖZER ATAÇ

Ahh,  komünist halvet.

Ahiret ödülüne 
adaylık sabrını;

boş ve yetsiz bulup.
Acizliğinden silkinip;
isyan kavşağında 
buluşturunca mazlumları.

Salladı kanıksanmış tüm dokunulmazları.

Adanınca isyana  
bir bir yıkıldılar.

Putlar, ikonlar, bütün  kutsallar.

Yerine konulacaktı;
vicdan, akıl ve paylaşma.

Ne yazık !…

Dolanmıştı iblis hazcı benlik;
iktidar gücü , 
nimeti, protokolüyle.

Bu sefer, sol’dan.

Yine ululaştırma, 
yine kutsallıklar; 

yine, geri geldi iktidar.