  Yolda gider iken vesvesede kalmamak için nazarını muhafaza etmeli. El, ayak ile oynamamalıdır.

  Nas (insan) arasında parmağını burnuna idhal etmemelidir.  Çünkü mucibi nefrettir.

  Avaz ile tükürmemeli, seda ile öksürmemelidir.

  Kıble tarafına tükürmek, ayak uzatmak fena şeydir. Hazar eylemelidir.

  Mümkün oldukça tevesabı defetmeli yani esnemeyi,  geğirmeyi terk eylemelidir.

  Esner iken ağzını eliyle kapamalıdır ki terbiye eseridir. Düşünerek söz söylemelidir.

  Esnayı kelamda kimseyi hacil (utanmak) ve zelil etmemeli,  kimsenin ayıbını yüzüne vurmamalıdır.

  Esnayı mukelame de kaş,  göz ile işaret fena adettir.  Az gülmeli, kimseyi çekiştirmemelidir.

  Kendini, kendi evlat ve taalukatını meth etmemelidir.

  Talebi hacette tenasul etmemeli, yani elden geleni icra ayleyip,  ipe un sermemelidir.

  Malını, fikrini, aczini kimseye ve evladına dahi izhar etmemelidir.

  Köle ve hakayık ile şakalaşmamalı, onların yanında hissiyat vakarını göstermelidir.

  Evlat ve ıtbaına terbiyede ifrat üzre unf (kötülük) etmemelidir. Taziri (ceza) hudut, şeraitten ziyade eylememelidir.

  Lisanını kötü sözden hafz, makbul olanı irade eylemelidir.

  Evvela, delili tefekkür, bade kelamı izhar etmelidir.

  Esnayı mushabta (sohbet) elleri veya azayı vücudundan biri yahut lisanıyla birisinin taklidini yapmak pek ayıp, fena şeydir.

  Herkesin (okunamadı) ve hürmetini muhafaza etmeli, misafirlikte az yemek yemelidir.

  Emanet edilmiş bir şeyi kendi malı gibi saklamalıdır.

  Çok sadaka vermeli, hırsı dünya, hab semayı kalbinden çıkarmalıdır.

  Taamdan önce elleri yıkamak baisi mağfirettir. Taamdan sonra elleri tathir (yıkamak) fakri defi ve basireyi kuvvet verir.

  çok yemek kalbe kasevet ve gaflet verir. İbadette teanniye (güçlük) sebeptir. Çünkü ağırlık getirir.

  Yalnız, taam etmeye çalışmalıdır. Evvel, taamda (bismillah), ahirinde, (elhemdülillah) demenin fazileti çoktur.

  Misafir geldiğinde sofraya büyük kaplarla yemek koymak badı berekettir.

  Sıcak lokma ve yemeği, üflemek iyi değildir. soğuyuncaya kadar sabır etmelidir.

  Acele ile taam etmek muzırdır.

  Esneyi taamda kesret (çok) üzre su içmemelidir.

  Su içerken üç defa fasıla vermeli, nefes almak sevaptır.  Oturduğu yerde içmeli (besmeleyi şerif) çekmelidir.

  Hayır heva olan kimsenin nasihatlerini tutmalıdır.

  Batını (iç), zahirinden (dış) ziyade mamur etmelidir ki batın nazargahı hak taaladır.

  Peder ve valideye itaat etmeli, isimleriyle çağırmayarak nasihatlerini dinlenmelidir.

  İhtiyata riayet, defi eziyet iyi şeydir.

  Yürürken paldır küldür basmayarak, sessizce yürümelidir.

  Dört bir etrafa bakarak yürümemeli, sokaklarda oturmamalıdır.

  Sallana sallana yürümek (mütekibir) sözünü davet etmektir.

  Mecuu sefah olan yerlere girmemek şayanı terbiye ve mükteza insaniyettir.

  Sılayı rahim etmeli, ahbabı, ulemayı, salihayı, essadıkayı (arkadaş) ziyaret eylemelidir.

  Bir kimseyi meth ve zem ederken pek ileriye gitmemelidir.

  Görülen rüyayı herkese söylememelidir.

  Irz ve namus uğrunda can feda etmelidir.

  Evlat ile ana- baba arasına girmemelidir.  Fena şeydir.  Helak sebebidir.

  Vaadinde kazib (yalan) olmamalı, uhdesinden gelinemeyecek şeyi vaat eylememelidir.

  Sohbet esnasında sağır kimse ile konuşur gibi yüksek ses ile kelam etmemeli, dilsizlerle mukaleme eder gibi hafifte konuşmamalıdır.

  Bir şeyi nakil ederken kimden işittiğini söylememelidir.

  Hukuka riayet, dostuna, kibriyaya, ulemaya hürmet insan için vacibi zimmettir.

  Akıllı düşmanın ahmak dosttan haizi rüçhan olduğunu unutmamalıdır.

  Her vaktin libasını ihtiyar ve mesliğine mahsus libas iktisap etmeli, adeti memlekete muhalefet etmemelidir.

(Ana- baba nasihatleri, salih saim, 1305, eski Türkçeden Okuyan Uğur Kolsuz)