ZÜMRÜT AYSUN CABA

İntihar vakalarını ve basından bu intiharların sebebi olarak ekonomik sıkıntıyı,  dolayısıyla Hükümeti sorumlu tutan yazıları okudum.

Yıllar önce Türkiye'de kış tatili yaparken çığ düşmesi sonucu kaybolan bir çocuğun kurtuluş hikayesi geldi aklıma. Çocuk henüz on yaşında idi. Üzerinde onlarca ağırlıktaki kar yığınıyla tam 10 gün aç bir şekilde beklemişti.

Bulunduğunda yaşıyordu. Tam 10 gün ve sadece on yaşında bir çocuk...

Babasından daha önce öğrendiği gibi kar içinde kendine bir bölme yapmış orada kurtarılmayı beklemiş... Umutla…

İnancı olanın umudu da olur!

Ben olaydan ders çıkardım ve o sırada aynı yaşlarda olan oğluma bahsettim ve ona dedim ki " bak bulunacağına dair umudunu yitirmemiş sen de öyle yap"

Umut…

Her koşulda umut lazım.

Peki bu umut daha ziyade kimlerde olur? İnançlı kişilerde...

Biz çocuklarımızı yetiltirirken matematik hesabı ile yetiştiriyoruz demek ki,  yoksa ekonomik olarak sırf muhasebe hesabın tutmuyor diye karamsarlığa sürüklenmezdi insanlar...

Çinliler kışın kat kat giyerler üşümemek için pantalonu bile kat kat giyerler. Renk ve bedene dikkat etmezler. "Var nasılsa neden bir tane daha alayım"  der,  o parayla kendine yemeklik alırlar.

Biz ise çocuklarımıza, yenisini,  daha incesini,  daha kalınını,  başka rengini,  başka bedenini, başka kumaşını,  başka desenlisini,  başka yazılısını vs vs. Öğretiyoruz. Marka meselesine değinmiyorum bile…

Seçenekler arttıkça ve çocuklar herhangi birine ulaşamadıkça nedense fakir edebiyatına bağlıyoruz.

Çocuklarımız da bizden bunu öğreniyor.

Oysa şartlara göre davranmayı öğrensek ve öğretsek ne iyi olur.

Eskiden çocuklarımız küçük yaşta bir işe girer hem bir iş öğrenir,  hem meşgul olur hem de para kazanmayı öğrenirdi.

Malum başkasının parası kolay harcanır. Çocuk kendi kazanınca,  nereye harcayacağına daha çok dikkat ediyor.

Şimdi işsizlik var dendiğini duyar gibiyim... Şimdiki tabirle Part time iş benim bahsettiğim.

Yani bir esnafın yanında günde bir kaç saatlik iş. Az çok demeden, iyi kötü demeden,  kolay zor demeden...

Yeter ki çalışıp yaşamanın anlamını öğrensin , kendine güveni gelsin, para kazanabileceğini görsün.

Umudu olsun...