içerik yükleniyor...Yüklenme süresi bağlantı hızınıza bağlıdır!

Duvar

Sabah'tan beri açıp açıp kapıyorum bu resmi… Bana anlatması gereken klişe laflar bir yandan beynimde dönüyor;

‘Atatürk’ün ışığı yerle bir olan her yerde sağlam bir duvar gibi kalacak!’ İlk aklıma gelen bu..

Sonra …o duvara bu resmi asanların akibeti aklıma gelmeye başladı. Yan taraftaki darma duman olmuş binalarda ki yaşlı genç ölümlere gidiyor aklım. Şatafatlı ve zafer edalı sözcükleri bir tarafımızı okşamak için duymaktan yıldım. Atatürkçü olmak ve çağdaş medeniyetler seviyesi emellerini hatırlatan ’Atam izinden yürüyeceğiz!’ palavralarını söylemekten de… 

O apartmandaki ve yanındakilerin akibeti ne oldu!? Beni sanırım Atatürk portresinden daha da çok ilgilendiren şey o;

O portreyi baş duvarına asan aileye ve komşularına ne oldu? 

Küçükken Kuran’ı baş duvardan elimize alıp okumaya çekindiğim anlar vardı.Babannemin odasında turkuaz yeşil bir kılıfa sarılıp, özenle duvara astığı Kuran’a abdestsiz dokunmak günahtı. Dualar eşliğinde yaklaşabildiğim bir yerdi orası. En son, rahmetli babamın babanneme de ısrarı olmasa muhtemel bu yaşıma kadar içindekinin Kuran olduğunu bilemeyecektim… 

Duvara asarız biz amaçları, hayalleri. 

Dokunmak yasaktır ya da günah. 

Ya heykelleştirir taş yaparız ya da taştan mezar. 

Yakınlarda İrlanda'daki mezarları ziyaret ettim. Bir tanesi var ki beni derinden etkiledi. Adı yeni çiftlik birliği (newgrange) megalitik büyük taşlarla oluşturulmuş mezar. Özelliği sadece Aralık 21’de ışığı içine alıyor yoksa zifiri karanlık odalar ve pasajlardan oluşuyor.Taş çağı insanı gökyüzü ile haşır neşir. Öyle ki insan bunu da hesaplayabilmiş. Doğa ile yakın ilişkisini bozmadan ölülerine bile yılda bir kez güneş ışığını tattırabilmişler. Nasıl yapmışlar hala kimse bilemez. 

Ya biz? 

Biz biliyoruz. Biz ilime ulaşabiliyoruz. Biz neyin nasıl yapılabildiğine muktediriz. Biz ise yaşayanların üzerine taş mezarlar kurup, yılda bir kez onları zifiri karanlığa terk ettik. Biz! 

Aynı yerlerde tarla’da bir başka taş var; adı bağırma taşı. Buraya gelip insanlar avazı çıktığı kadar bağırıyor. 

Şimdi ben de avazım çıktığı kadar bağırıyorum; 

Sesimi duyan var mı?

YAZARIN DİĞER YAZILARI
FACEBOOK YORUM
Yorum