NAZİFE YILMAZ

Yüzündeki hatlardan, gözlerindeki ışıltıdan anlarım  aşıksın arkadaş .

Baktığın göze söylediğin söze bakarsan, aşıksın arkadaş 
Geçtiğin yoldan, rüzgârın uğultusundan, yağmurun görültüsüne bakarsam aşıksın arkadaş
Anlattığın kişiye, baktığın göze, söylediğin söze bakarsan sen aşıksın arkadaş
Sana baktığımda, Dört Mevsimi görüyorum. 
Baharın, yedi yaşındaki çocuk gibi yerinde duramıyorsun. Gözlerin sağa sola kayıyor bir beklenti heyecanı içinde kıvranıyorsun.
Yazın, yirmibeş yaşındaki delikanlı gibi, kendisinden emin, yaparım, ederim, bilirim havasında, yüksek bir dağ gibisin. 
Sonbaharın altmış yaşındaki  çınar ağacı gibi yaprakları sararmış, dökülmeye yüz tutmuş yaprak gibisin. 
Kışın, umudunu yitirmiş, başın öne eğik, gözlerin yere bakar, solgun, bitkin beklediğini almayan yaşlı gibisin. 

Vallahi aşk denen olay budur. Sende aşıksın be arkadaş....
Herkes üşürken sen yanıyorsan, aşıksın arkadaş. 

İğdenin dalına bak
Gelenin yoluna bak
Sabrın sonuna bak 
Sen aşıksın arkadaş..

Kirazın dalındasın
Gelenin yolundasın
Gecenin sonundasın
Sen aşıksın arkadaş...

 Elmayı alana bak
 Gidenin yoluna bak
 Hele dur da sonuna bak 
Sen aşıksın arkadaş... 

Çayırlar çiçek açmış, sevenler kavuşmuş, inanki bu aşka vurgunsun, sen aşıksın arkadaş.

Gittiğinde gel diyemedim, Geldiğinde göremedim, 
Aklımda hep sendin
Sen aşıksın arkadaş... 

Hastayım yataktayım
Baktığın o hayattayım 
Geçtiğin  o yoldayım
Sen aşıksın arkadaş  ...