NAZİFE YILMAZ

 Bu gecede  yalnızım, sensizim,  gözün aydın, sensiz yaşıyorum. 

Sensiz yatıyorum, sensiz uyuyorum. Bu gece de yalnızım, gözün aydın... Dilediğin oldu!  Gökteki yıldızları yalnız sayıyorum, uyku tutmuyor! içlerinde ikimize ait yıldız var mı diye sürekli gökyüzünü tariyorum... Ama hiç ikimize ait  bir yıldız görmedim. İkimize ait bir yıldız yoktur. İçin rahatmı orada, yalnızım sensiz, uykusuzum, mutsuzum hayallerim yıkıldı derbeder oldum.
Bu gece çıkıp gelseydin ne olurdu, kapı çalsaydı aşkım geldi diye önüne koşsaydım. Sürpriz yapsaydın, ne mutlu olurdum bilirmisin.
Kutup yıldızımıza beraber baksaydık. Eskisi gibi yıldızları saysaydık ne olurdu. 
Beni de uyku tutmadı çıktım geldim deseydin.
Gelmezsin biliyorum benimki hep bir umut söylenip duruyorum. 
Anlaşıldı bu gece de yalnızım gelmeyeceğini biliyorum, üzgünüm, mutsuzum, umutsuzum, sevgisizim, aşksızım, kaç mevsim oldu yoksun. Senin yüzünden çekilmez oldum! 
İnanıyorum aynısını düşünüyorsun, söylüyorsun ama cesaretin yok kalkıp gelmeye. Kapımın zilini çalmaya cesaretin yok .
Sen orada yalnız ben burada yalnız. İkimiz de gökyüzündeki yıldızları saya saya yaşlanacağız...
Birgün  kapıyı çaldığında, siz kimsiniz diyeceğim, çünkü benim bıraktığım yaşta olmayacaksı. İkimiz  de  yaşlanmış olacağız. 
Birbirimizi tanıyamıyacak kadar yaşlanmış olacağız. 
Bu gece de yalnızım, mutsuzum, mutsuzum, uykusuzum, yorgunum, ellerini omuzuma atacak, beni teselli edecek bir aşkım yok, iki tatlı söz söyleyecek sevgilim yok. 
Unutmaki  ben seni unutmuş olacağım.
O gün gelecek soracaksın, beni hatırlayamadınmi, siz kimsiniz diyeceğim çünkü benim bıraktığım yaşta olmayacaksın....